To Ορειβατικό Τμήμα του «Αριστοτέλη» στη Βλάχικη Πλάκα στις 17 Μαΐου 1942
Επιμέλεια Σπύρος Παπαχαρίσης |
Το ΟΤΑ (Ορειβατικό Τμήμα του Αριστοτέλη) δημιουργήθηκε λίγους μήνες μετά την ίδρυση του συλλόγου και όπως διαβάζουμε στον μικρό απολογισμό της διετίας που δημοσιεύεται στο φύλλο 819/43 του «Έθνους», 26-6-1943, «το Ορειβατικόν Τμήμα του Συλλόγου εξετέλεσεν κατά το χρονικόν διάστημα από του Ιανουαρίου του 1942 μέχρι του Φεβρουαρίου 1943 18 αναβάσεις εις ας συμμετέσχον 214 ορειβάται μέλη του τμήματος και 9 μη μέλη, με συνολικόν άθροισμα ύψους κορυφών 23.917 μ.».
Στις 17 Μαΐου του 1942, το ΟΤΑ πραγματοποίησε την 7η ορειβατική του ανάβαση στην Βλάχικη Πλάκα.
Για την ορειβατική αυτή ανάβαση υπάρχει πλήρες ρεπορτάζ στο πρώτο εκδοθέν στην περίοδο της κατοχής φύλλο του «Έθνους».
Με τον τίτλο «Οι ορειβάται μας εις την ΒΛΑΣΚΑ ΠΛΟΤΣΑ» υψόμετρον 1375», στο φύλλο 819/1 της 23-5-1942, κάποιος από τους 15 ορειβάτες, γράφει τα παρακάτω:
—————
Το Ορειβατικόν επίσης Τμήμα του «Αριστοτέλους», έχει να επιδείξη αξιέπαινον δράσιν, δια της πραγματοποιήσεως του πολλών αναβάσεων στα γύρω βουνά.
Έτσι προχθές Κυριακήν 17 Μαΐου, πραγματοποιώντας το Ορειβατικόν Τμήμα «Αριστοτέλους» την 7ην ανάβασίν του, ανέβηκε εις την τοποθεσίαν «Βλάσκα Πλότσα» (Βλάχικη Πλάκα), υψόμετρον 1375.
Η εκκίνησις έγινε εις τας 5 το πρωί από τα γραφεία του Συλλόγου. Εις τας 6 παρά 15 το καραβάνι των 15 ορειβατών (μεταξύ των οποίων διέκρινε κανείς και 2 βουνολύκους, τους κ. Λυριτζήν λοχαγόν και Αθ. Σαμαράν, παλαίμαχους ορειβάτας) σκαρφαλώνανε στο διάσελο, αφήνωντας δεξιά του την κορυφή του 1053.
Λίγη ακόμη πορεία ανηφορική και το Τμήμα έκανε τον πρώτο σταθμό στη βρύση της «Μπρεβίτσας», όπου έλαβε χώραν το κολατσιό.
Από την βρύσι της «Μπρεβίτσας», το τμήμα, κατά πρότασιν του κ. Λοχαγού αντί να ακολουθήση το μονοπάτι για την «Βλάσκα πλότσα», λοξοδρόμησε για να επισκεφθή την ξακουστή σπηληά αντροληστών εις παλαιοτέρας εποχάς, η οποία ευρίσκεται Β.Δ. της Φλωρίνης μέσα σ΄ένα θεόρατο βράχο με πολλές σχισμές κι΄ αλλόκοτο σχήμα. Αλλά για την σπηληά και την εσωτερική διαρρύθμιση άλλοτε θα γράψωμεν εν πάσει λεπτομερεία αφού κι΄ όλας δεν την εξετάσαμε επισταμένως λόγω ελλείψεως φωτισμού.
Εγκαταλείπομε την σπηληά και σε λίγο, πάντα ανηφορίζοντας, φθάνομε στα βλάχικα καλύβια του Μπομπότα. Εκεί όπου άλλοτε ανθούσε ένας ωραιότατος ορεινός συνοικισμός, σήμερον, εδώ και 3 χρόνια μόνο ερείπια υπάρχουν τα οποία μαρτυρούν.
Καθόμαστε λίγη ώρα να ξαποστάσωμεν στην βρύσι των βλάχικων αυτών καλυβίων και κατόπιν κατευθείαν για τον αντικειμενικό σκοπό, για την «Βλάσκα πλότσα», στην οποία φθάνομε εις τας 11 π.μ. ακριβώς. Με την άφιξί μας όμως αρχίζουν να πέφτουν αραιές ψιχάλες που έγιναν πυκνώτερες πιο ύστερα για να σταματήσουν ολότελα σε λίγο. Ήταν ένα μαύρο περαστικό σύννεφο που θέλησε ίσως να μας φοβερήση.
Όταν ξαναφάνηκε ο ήλιος, όλοι ετέθησαν εις το έργον. Η ποικιλία των φαγητών ήταν αρκετά κτυπητή μολονότι διερχόμεθα μια τόσο στείρα και άγονη περίοδο, από απόψεως τροφίμων. Το κρυστάλλινο νερό που τρέχει άφθονο είναι αδύνατο να μας χορτάση.
Μετά το φαγητό αναπαυθήκαμε επ’ ολίγον και περί την 12 αποχαιρετούμε την «Βλάσκα πλότσα», παίρνουμε τον κατήφορο για την μονή της Παναγίας εις την οποία φθάνουμε κατά τας 2. Μετά ολίγων λεπτών παραμονήν ενταύθα φύγαμε. Περπατούμε πάντοτε σε κατήφορο δρόμο, περνούμε το ποτάμι που σχηματίζεται από τα νερά της «Βλασκα πλότσα» αφήνομε αριστερά το χωρίον Κλαδοράχη και κατευθυνόμεθα για την Πρώτη, από την οποία περνούμε στις 3,15.
Από κει αρχίζει η τελευταία αναρρίχησις προς Άγιον Μάρκον όπου φθάνομε σε μια ώρα. Λίγος ανήφορος ως το διάσελο του 1053 κι έπειτα συνέχεια κατήφορος και να οι ορειβάται με το σουρούπωμα γεμάτοι από χαρούμενα γελαστά τραγούδια διασχίζουν τους δρόμους της ωραίας Φλώρινας.
Το «Ο.Τ.Α.» εσημείωσεν εις το ημερολόγιόν του άλλη μια αξέχαστη ανάβασι.
Οι τρεις φωτογραφίες που συνοδεύουν το ανωτέρω κείμενο προέρχονται από το Ιστορικό Αρχείο ΦΣΦΑ – συλλογή Γ.Ι. Θεοδοσίου και είναι από εκείνη την ανάβαση.
Σπύρος Χρ. Παπαχαρίσης
